Պետրոսյանը շեշտել է, որ 2015 թ․-ի սահմանադրական փոփոխությունները չեն բխել հանրային պահանջից և չեն արտացոլել սահմանադրի կամքը․ «Ինքնին այս հանգամանքը բավարար էր հեղափոխությունից հետո սահմանադրական բարեփոխումների գործընթաց նախաձեռնելու համար, և այս առումով ձևավորված հանրային պահանջ եղել է»։
2015 թ․-ի սահմանադրական փոփոխություններով հետընթաց քայլ է կատարվել մարդու իրավունքների առնչությամբ։ Սահմանադրության երրորդ հոդվածը վերախմբագրվեց և էականորեն նվազեցվեց մարդու իրավունքների պաշտպանության շրջանակը․ «Մի խումբ իրավունքներ երկրորդ գլխից տեղափոխվեցին երրորդ գլուխ․ միևնույն ժամանակ, դրանք այլևս չեն կարող վիճարկվել ՍԴ-ում։ Օրինակ՝ ընդհանրապես հանվել է իր առողջությանը նպաստող շրջակա միջավայրում ապրելու իրավունքը, այլևս երկրորդ գլխում չեն սոցիալական ապահովության, բավարար կենսամակարդակի, բժշկական օգնություն, սպասարկում ստանալու, մշակութային կյանքին մասնակցելու, հանգստի իրավունքները։ Խնդրահարույց ենք համարում այս փոփոխությունը և կարծում ենք, որ թե՛ ՄԻՊ-ի, թե՛ քաղաքացու կողմից այս բոլոր իրավունքները նորմատիվ սահմանադրական գանգատի առարկա պետք է դառնան»։
Անդրադառնալով իրավունքների պաշտպանության մեխանիզմներին՝ Պետրոսյանն ասել է, որ առաջնահերթ պետք է նկատի ունենալ դատական համակարգը, որովհետև ցանկացած իրավունք ի վերջո խախտման դեպքում իր պաշտպանության հանգրվանը գտնում է դատական համակարգում։ Նա նաև ընդգծել է, որ ՀՀ-ի դեմ կայացված մի շարք վճիռներ կան, որ վերաբերում են ողջամիտ ժամկետի խախտմանը, դատական ակտի հարկադիր կատարման փուլում ժամանակին իր օգտին կայացված ակտի կատարման հասնելու հիմքով խախտումներին: Նման իրավիճակը խոսում է այն մասին, որ չենք կարողանում ապահելով արդյունավետ պաշտպանության միջոցը։
Օրակարգային է նաև տեղեկատվության ազատության արտադատական մարմնի ստեղծումը, քանի որ տարիներով քննվող գործերը այս իրավունքը դարձնում են իմաստազուրկ․ հետագայում այդ տեղեկատվությունն արդեն արդիական չէ․ «Այս իմաստով կարևորում եմ արտադատական մարմին ստեղծելու անհրաժեշտությունը․ այս ինտիտուտը պետք է ամրագրվի Սահմանադրությամբ՝ որպես անկախ պետական մարմին, որը կձևավորվի ԱԺ-ի կողմից՝ առնվազն 3/5 ձայներով։ Այն պետք է ունենա իմպերատիվ լիազորություններ տվյալ ոլորտում օրինականության վերահսկողության հետ կապված, պետք է իրավասու լինի վերանայելու տեղեկատվության մերժման որոշումները, վերահսկելու պրոակտիվ տեղեկատվություն հրապարակելու պահանջների կատարումը, պատասխանատվության միջոցների կիրառումը։ Շատ կարևոր ենք համարում նաև պետական-ծառայողական գաղտնիքի ոլորտում այս մարմնին վերահսկողական գործառույթ տալը»։
Քննարկումը իրականացվել է «Իրավունքների պաշտպանություն առանց սահմանների» հասարակական կազմակերպության «Աջակցություն սահմանադրական բարեփոխումների վերաբերյալ հանրային իրազեկմանը» ծրագրի շրջանակներում՝ Եվրասիա համագործակցության հիմնադրամի ֆինանսական աջակցությամբ։
