Ի՞նչ խնդիրներ կան աշխատանքային իրավունքի ոլորտում․ նոր հետազոտություն է հրապարակվել

Գործադուլ կարող է հայտարարվել ոչ միայն արհմիության, այլև աշխատողների ժողովի կողմից, սակայն գործատուին հասցված վնասները պետք է փոխհատուցեն գործադուլին մասնակցած աշխատակիցները։ Նաև կարող է աշխատավարձ չվճարվել։ Հարց է առաջանում՝ կարգավորման նպատակը գործադուլ հայտարարելու հնարավորությունը բարդացնե՞լն է, թե՞ բարելավելը։ Նույն հարցը վերաբերում է նաև խտրականության հիմքով աշխատանքից ազատելու իրավակարգավորման դեպքում։ Բանն այն է, որ անօրինական կերպով աշխատանքից ազատված անձին, երբ այլևս հնարավոր չէ աշխատանքի վերականգնել, փոխհատուցում է տրամադրվում․ առավելագույն շեմ է սահմանված միջին աշխատավարձի տասներկուսապատիկը։ Նախատեսվող փոփոխությամբ այդ շեմը սահմանվում է նվազագույն աշխատավարձի երկուհազարապատիկի չափով։ Անդրադառնալով այս հարցին՝ Գենյա Պետրոսյանը նշում է․ «Կարող ենք նույնիսկ վիճել այն հարցի շուրջ՝ արդյոք շեմը բարձրացվել, թե իջեցվել է․ կախված է, իհարկե, տվյալ աշխատողի աշխատավարձի չափից։ Բնականաբար, առավելագույն շեմ սահմանված չպետք է լինի, այսինքն՝ դատարանը կոնկրետ հանգամանքներից ելնելով պետք է հնարավորություն ունենա ազատորեն որոշելու այդ վնասի և փոխհատուցման չափը։ Նաև ասեմ, որ օրենսգիրքը այդ լուծման հնարավորությունը նախատեսում է միայն ապօրինի ազատման և աշխատանքի վերականգնման բացակայության հնարավորության դեպքում, մինչդեռ խտրականությունը կարող է աշխատանքային հարաբերություններում մի շարք այլ ձևերով դրսևորվել»։

Հետազոտական թիմի փորձագետ, Կրթություն և համերաշխություն արհմիության նախագահ Վահրամ Թոքմաջյանը կարևորում է արհմիությունների կայացումը և տեսչական մարմնի գործունեությունը։ Ըստ Թոքմաջյանի՝ մեզանում դեռևս չկա արհմիությունների այն մշակույթը, որ առկա է Եվրոպայում, հետևաբար ֆինանսական դժվարություններ ունեցող մարդը չի կարող իրեն թույլ տալ մտածել իրավունքի մասին և զրկվել ապրուստի վերջին միջոցից։ Կարևոր է նաև տեսչական մարմնի գործունեությունը, որն արդեն սկսել է այն։