Դեկտեմբերի 9-իին Մեդիա կենտրոնում տեղի է ունեցել «Օպերատիվ հետախուզական գործունեության նկատմամբ վերահսկողությունն ու մարդու իրավունքները» քննարկումը, որի բանախոսներն են եղել Իրավունքի զարգացման և պաշտպանության hիմնադրամի իրավական հարցերով փորձագետ Դավիթ Գյուրջյանը և «Թրանսփարենսի Ինթերնեշնլ հակակոռուպցիոն կենտրոն»-ի իրավական հարցերով փորձագետ Հայկ Մարտիրոսյանը։
Խնդիրներից մեկը, ըստ Գյուրջյանի, հետևյալն է․ «Օրենսդրությունը պահանջում է կապի օպերատորներից ապահովել բոլոր կապուղիներին անխոչընդոտ հասանելիություն ունենալու համար, սակայն չի սահմանում դրան հակակշռող որևէ երաշխիք․ առաջինը, որ կապի օպերատորը իմանա՝ երբ իրականացվեց միջամտությունը, որ հեռախոսահամարի նկատմամբ, և կա արդյոք տրված դատական թույլտվություն»։ Դատարանի թույլտվությունը տրամադրվում է ԱԱԾ կազմում գործող տեխնիկական վարչությանը, որ իրականացնում է գաղտնալսում, այլ ոչ թե կապի օպերատորներին։ Փաստորեն կա ապօրինի միջամտությունների տեխնիկական հնարավորություն։
Դավիթ Գյուրջյանը նաև մատնանշել է, որ ներկա օրենսդրությամբ հսկողություն կա դատարանների, դատախազի և վարչապետի կողմից։ «Դատախազների հսկողությունը չի կարող արդյունավետ լինել, քանի որ նրանք չեն կարող ծանոթանալ գաղտնի գործակալների տվյալներին։ Բացի սրանից՝ դատախազական հսկողոթյունը վերաբերում է միայն քրեական վարույթի շրջանակում կատարվող օպերատիվ միջոցառումներին, այսինքն՝ անարդյունավետ է։ Դատախազությանը հնարավոր չէ դիտարկել որպես անկախ հսկող մարմին, որովհետև ինքնին քրեական վարույթ իրականացնող մարմին է և շատ հաճախ իր իսկ ցուցմամբ կարող է իրականացվել այդ գաղտնի միջոցառումը։
